Zondagmorgen 5.00u, mijn telefoon gaat, weeën elke 4 min, en oh ja, de vliezen zijn gebroken om 2.00u… Het is een 1e kindje en ik weet dat ik nog even tijd heb, ik spreek af er over een uurtje te zijn, en ga even douchen. Beneden een klein lichtje aan, kop koffie en een onbijtje…
Ik kijk sinds een tijdje Call the midwife op Netflix. Om 3 redenen heerlijk… Engeland, geschiedenis en het vak waar ik zo van hou! Tja, het is anders tegenwoordig, ik rijd niet meer op een fiets in mijn dienst, maar in een kek babyblauw autootje, ik heb geen stijf uniform aan met bijpassende zware mantel,…
Om half vijf mijn bed uit gebeld, de weeën lijken door te zetten… Er is een baby in aantocht! Ik ga me aankleden en erheen, in een straat in slaap is er één keukenraam verlicht… Bij aankomst zie ik al meteen flinke weeën, we hadden op elkaar gewacht, zij en ik… Een afspraak gemaakt dat…
Zij is thuis bij de kinderen, hij werkt in de productie. Ze hebben een eigen huisje, bescheiden, maar liefdevol onderhouden, een oude auto en een kleuterzoon. Ze wonen in een buurtje waar iedereen alles van elkaar weet en zich met elkaar bemoeit… Ik ben dan ook al gespot voor ik mijn auto heb kunnen parkeren…