Als de zon schijnt en je hart huilt…
Afgelopen week hebben we in De Kiekendief als try-out een belevingsconcert gehouden.
Dit is een zintuiglijke manier van samenkomen en contact maken, waarbij gebruik gemaakt wordt van muziek en zang, sfeer en aanraking, geur en kaarslicht. Er worden bekende en onbekende liederen gezongen en er wordt zingend en spelend geïmproviseerd.
De bewoners kunnen – zo mogelijk al klaar voor de nacht – in hun eigen rolstoel of eventueel bed aanwezig zijn.
We hopen dat door de zachte sfeer en muziek de bewoners in een rustige stemming raken en dat deze voortduurt als zij in hun woning terug zijn, zodat zij rustig in een aangename sfeer kunnen gaan slapen.
Wij hopen hiermee mensen te bereiken in wat er van binnen leeft en wat hen draagt. In een belevingsconcert zetten we muziek in om contact te maken, om ervaringen van zin en betekenis aan te reiken en mensen te omhullen met warmte en veiligheid.
Het belevingsconcert is ontwikkeld voor mensen die al verder zijn in hun dementieproces. Maar ook voor mensen die door zware lichamelijke problematiek al ver in zichzelf zijn teruggetrokken en met wie communicatie moeilijker is, kan dit concert een aangename ervaring zijn.
Iets voor zes uur kwamen de bewoners binnen in de sfeervol verlichte stilteruimte. Er klonk zachte harpmuziek op de achtergrond en na een hartelijk welkom aan iedereen, waarbij de bewoners werden toegezongen met hun naam, begon het concert.
Bij de voorbereiding hadden we de mensen in gedachten die hier deze avond bij zouden zijn. Zo hebben we voor een mevrouw met een Indische achtergrond een Indonesisch wiegeliedje ingestudeerd. Prachtig om te zien, die glanzende ogen en blik van herkenning. Er werd meegezongen met ‘In ’t groene dal’ en met ‘Droomland’. Er werd geïmproviseerd op de gitaar en de mensen mochten zelf muziek maken met kochi’s en belletjes. Alles ging in alle rust en met alle aandacht voor de bewoners.
Het grootste succes was het slotliedje ’t Zonnetje gaat van ons scheiden’. Ook bewoners die niet meer konden zingen probeerden toch de woorden te vormen. We zagen zoveel herkenning en aangename sensatie.
Eén mijnheer vond het niks, het was niet zijn repertoire. Dat hadden we verkeerd ingeschat. De andere bewoners hebben we in de heerlijk kalme sfeer die we voor ogen hadden naar hun woning teruggebracht, waar ze hopelijk een heerlijke nachtrust hebben genoten na zo voor de nacht toegezongen te zijn.
Wilma Dolmans, dagbestedingscoach en Margret Borsen, geestelijk verzorger.
Gerelateerde berichten
