Wekelijks bezoek ik het echtpaar, het echtpaar dat onder mijn huid gekropen is, het echtpaar zonder netwerk, het echtpaar waarvan de vrouw bekend is met Alzheimer dementie.
Onberispelijk ziet ze eruit, regelmatig wordt deze tegen de tachtig lopende dame nagefloten door jonge mannen, ze gaat dan de discussie met ze aan… kijk eens goed, ik had je oma kunnen zijn, ik kan ze geen ongelijk geven, ze is prachtig.
Haar 15 jaar jongere partner wenst de zorg thuis zo lang mogelijk vol te houden en dat is zwaar, al heel lang in mijn ogen te zwaar, maar ja wie ben ik?
Hoe prachtig ze van buiten is voor haar partner wordt de binnenkant minder mooi, hij beschrijft het als vals en het valt voor hem maar moeilijk te begrijpen dat dit de ziekte is die haar maakt zoals ze nu reageert. Op heldere momenten moet ze er om lachen wanneer ze een trein ticket heeft gekocht om naar huis te gaan, het huis dat al twintig jaar niet meer de hare is, naar de man die zij al twintig jaar haar man niet meer mag noemen… ik kocht niet eens een retour, een enkele reis, ik zou nooit meer terug komen. Ja dat is vals beaamt ze dan.
Regelmatig verbaast het haar hoe ik toch weet dat zij aanwezig is op het adres waar ik haar bezoek, wat een toeval want in dit huis is zij slechts op bezoek, haar adres weet ze feilloos en als we dan samen naar het straatnaambord en huisnummer kijken is ze vaak snel weer thuis.
Vandaag opende mevrouw vrolijk de deur, dus jij komt me vandaag weer bespioneren. Ik vraag haar of zij dat zo ervaart, welnee joh grapje antwoordde ze, ik ben blij dat je er bent en met aanwijzingen van haar partner schenkt ze wat te drinken voor me in.
Mevrouw staat al langere tijd op de wachtlijst voor opname, maar vrijwillig zal ze niet gaan. “Voordeel van een moeder die tevens bekend was met dementie”, roept mevrouw. “Ik weet dat ik pas gedwongen kan worden als ik gevaarlijk word en dat ben ik niet.”
De woorden spion blijven door mijn hoofd gaan die dag want mevrouw heeft gelijk, er wordt een dossier opgebouwd.
Prachtige dame die me het vertrouwen gaf in haar leven te mogen meedenken, het is waar, ik heb je bespioneerd en ik hoop dat het nog heel lang zal duren voordat ik je zal moeten “verraden”.
