Opa
Marjan Kloppenburg
We zijn een beetje aan het mijmeren. Ik heb mevrouw gevraagd wat zij nog graag had willen doen. “Nou”, zegt ze, “ik zit al een hele tijd te wachten op het moment waarop ik een vogelhuisje kan gaan maken”. Er is namelijk, een aantal maanden geleden alweer, een mevrouw langs geweest en die heeft een hele tijd met haar gesproken over van alles en nog wat. Met als laatste vraag: “wat zou u nog graag willen doen hier in dit woonzorgcentrum?” Een houten vogelhuisje in elkaar knutselen, dat leek haar wel wat. Kan zij zich zo voldaan over voelen als het eenmaal hangt en druk wordt bezocht door allerlei soorten vogels.
Maar de maanden verstreken zonder een oproep voor een klusmiddag. Tot gisteren. Ineens was die mevrouw er weer. Haar verzoek is ingediend en er wordt op dit moment een geschikte ruimte gezocht om veilig en verantwoord in te klussen. Een vrijwilliger is al gevonden voor de uitleg en hulp. “Maar”, zegt ze, “afgezien van een vogelhuisje, ik heb altijd graag iets willen uitvinden, iets wat nuttig is in het dagelijkse leven.” Het valt alleen nog niet mee om iets te bedenken. Logisch ook leer ik later, een idee moet zich aan je openbaren. En dan ga je beginnen.
Ze kijkt om zich heen en merkt op dat haar kamer alle dagen hetzelfde is, kan dat nou niet anders? Toevallig heb ik onlangs een uitzending op televisie gezien met als thema: ‘bijzonder uit eten gaan’. Mensen namen plaats in een soort van kale garage, maar waanden zich toch op een bijzondere plek. Allemaal projectie, alles om je heen is film, compleet met geluid, geur en een zacht briesje. Bij het voorgerecht, iets met vis, zwommen allerlei gekleurde tropische vissen om hen heen, bij het hoofdgerecht (wild zwijn) zaten ze in een diep donker woud en het toetje nuttigden ze in een circus.
Zou het niet fantastisch zijn als de kamer van mevrouw omgetoverd kon worden in een Oostenrijks chalet, compleet met bonte gordijntjes en kaasfondue? Jodelmuziekje op de achtergrond. Ze heeft namelijk plezierige herinneringen aan de wintersport. Ook voor ouderen met dementie zou de techniek van projectie een zegen zijn. Je kunt dan de kamer waarin ze verblijven laten lijken op de eigen vertrouwde woning, compleet met de bekende voordeur. Raken ze nooit meer de weg kwijt. Immers, nu lijken alle kamers en alle deuren op elkaar, alles grijs, zoek dan maar eens uit waar je woont!
Mevrouw en ik zijn het roerend met elkaar eens, van deze uitvinding zullen heel veel mensen in het dagelijkse leven plezier beleven!
Gerelateerde berichten
Hoi Marjan,
Een soortgelijke uitvinding is inmiddels aangeschaft door Zorggroep Almere. Hij heet de Qwiek-up en staat sinds kort in Castrovalva, Polderburen en de Archipel. De Qwiek-up rouleert en zal over ongeveer 3 maanden een nieuwe bestemming krijgen. Ik ga proberen of de Qwiek-up dan naar de Overloop kan komen, zodat jullie deze kunnen uitproberen!
Groetjes, Laura
Hoi Marjan,
Wat een ontzettend leuk stuk! Het zal de zorginstellingen zeker opfleuren als bijvoorbeeld het wordt ingericht als een chaletje. Hierdoor blijven de bewoners ook vast en zeker vrolijker en blijer!