Elke week heb ik 1 op 1 contact met Mevrouw.
In de goede tijden voor Corona gingen we 1 keer per maand naar het zwembad, maar nu rookt ze een sigaretje en luisteren we naar muziek.
Mevrouw brengt veel tijd door in bed en moppert er dikwijls op los. Toch besluit ik haar te vragen uit bed te komen om een sigaretje te gaan roken. De reactie van Mevrouw is heel wisselend, maar vandaag sprong ze uit haar bed en ging met me mee.
Ze heeft honger en ik maak een broodje voor haar klaar en we gaan naar buiten.
Met een sigaretje in haar mond en een boterham op haar schoot begint mevrouw haar onvrede te uiten over de situatie waarin ze zich bevindt. Ze heeft geen leven in het verpleeghuis, voelt zich opgesloten en verwaarloosd. Het is voor mij moeilijk om te zien hoeveel woede ze heeft, ik weet dat er geen woorden zijn die helpend zijn.
Daarom zet ik zachtjes een muziekje op en hoop dat het haar afleidt van haar machteloosheid.
Na lang onderzoeken weet ik precies welk nummer. “Lippen Schweigen” uit de Operette “Die Lustige Witwe” vertolkt door Rudolf Schock.
Voor mevrouw is dat niet Rudolf, maar Willem. Willem is haar vader en bekend Operettezanger, aldus zijn trotse dochter.
Haar gezicht ontspant en ze neemt een haal van haar sigaret met het zonnetje op haar gezicht. Zoals verwacht zei ze: Dit is mijn vader, wat mooi. Ze beweegt haar lippen en hand mee met de muziek en geniet.
Ondertussen heb ik de muziek harder gezet door middel van het muziekboxje dat ik altijd bij mij draag. We genieten even samen en zien mensen, door de binnentuin, op onze muziek afkomen. Ze komen bij ons zitten en genieten mee. Wanneer de muziek stopt zegt een meneer: Wat schitterend dat heb ik lang niet meer gehoord, Mevrouw zegt trots: Dat is mijn vader en zo start het gesprek. Er volgen nog 2 heren en een dame.
Ik zet nog andere muziek op waarvan ik weet dat meneer dat mooi vindt, ook daar komen reacties op.
Door dat ene sigaretje hadden 5 bewoners, en ik zei de gek, een geluksmomentje.
Wat zouden we toch zijn zonder Spotify……
Lieve groet,
Berthilde
Wil jij net als Berthilde ook werken in een van onze woonzorgcentra?
Wil jij bijdragen aan een thuis voor onze cliënten binnen een hecht team in samenwerking met verschillende disciplines? En zoek je een werkgever die jou kan helpen om je verder te ontwikkelen in je vakgebied?
In onze woonzorgcentra en in Flevoburen, ons centrum voor geriatrische revalidatie, wonen cliënten voor wie thuis wonen (soms tijdelijk) niet meer gaat. Wij bieden hen een nieuw thuis. Een thuis in deskundige handen, bij medewerkers voor wie vriendelijkheid en medeleven vanzelfsprekend is.
Ben jij zo’n medewerker? Bekijk dan snel onze vacatures.
