Een bewoonster van Polderburen is gek op haar broer, ze heeft het vaak over hem en zijn elkaars enige familie. Ze lijken op elkaar en zijn al ver in de tachtig. Samen hebben ze ontzettend veel meegemaakt, vooral erg nare dingen. Maar de laatste 20 jaar hebben ze beiden een veilige plek met hulp, zorg en heel veel liefde.
Door medische problemen en de grote afstand hebben ze elkaar de afgelopen jaren 5 keer live gezien en de 6e keer stond voor aankomende zomer gepland. Broer zou bij mevrouw op verjaardagsvisite komen en wat lekkernij uit de streek meenemen. Zo hoort dat in de streek waar hij woont. De bezoeken zijn een hele onderneming. Er moet een taxi worden geregeld, er gaat begeleiding mee en niet geheel onbelangrijk, er moet worden geshopt. Nieuwe kleding, want mevrouw wil er goed uitzien. En er moet een cadeau gekocht worden voor haar broer, want met lege handen kom je niet aan.
Gelukkig konden broer en zus wel videobellen met elkaar en dat hebben ze ook regelmatig gedaan met behulp van de zorg aan beide zijden.
En toen kwam het trieste bericht: “uw broer heeft corona en het gaat heel slecht met hem.” Wat een ontzettend verdrietig nieuws. Maar hoe attent is het dat de verzorgers van haar broer aan onze bewoonster hebben gedacht. Broer heeft net als mevrouw een mentor en een bewindvoerder, maar juist de zorg kon zich in mevrouw inleven en stelde haar op de hoogte.
Een paar dagen later kwam het telefoontje. “uw broer is zojuist overleden. Hij is vredig ingeslapen.” Vele tranen zijn gekomen, naar haar verhalen is geluisterd. En toen kwamen de vragen: “Kan ik de begrafenis bijwonen? Ik wil mijn broer bloemen meegeven”.
De realiteit: Overleden aan corona? Wat doen we nu? Jee, zo ver weg?
We besloten om de begrafenisondernemer te vragen of hij een livestream kon opzetten, zodat mevrouw de begrafenis vanuit haar kamer kon volgen. Ze wilde graag bloemen bestellen met een mooi lint met de woorden: “Ik heb je lief.”
De begrafenis werd gestreamd via een link op de beleef-TV. Deze is door een collega klaargezet. Samen met haar EVV-er die haar kon troosten en ondersteunen, zat ze klaar om met mevrouw te gaan kijken.
Wat een bijzondere dagen waren het! We hadden één doel en dat was mevrouw helpen goed en bewust afscheid te nemen van haar broer. Een dag voor de uitvaart (op de dag zelf zou te vermoeiend zijn) werden haar haren gewassen en in de krul gezet. De lokaal bereide taart werd besteld en na afloop heeft mevrouw dit gegeten ter nagedachtenis aan haar broers laatste woorden, waarin hij beloofde dit voor haar mee te nemen.
Wat ook hartverwarmend was dat de collega die eerder met mevrouw mee is geweest naar haar broer op bezoek, ook kwam om afscheid te nemen en een stagiaire die nu op een andere afdeling werkt, maar wel een goede band met mevrouw heeft opgebouwd, ook aanwezig was.
En toen kwam de livestream tot stand. De pastoor sprak mevrouw persoonlijk toe en betrok haar van A tot Z bij de begrafenis. Haar bloemen werden op de kist gelegd, haar kaars werd aangestoken, het bidprentje is uit mevrouw haar naam verzonden. Mevrouw heeft gehuild en de muziek zachtjes meegezongen. Ze was niet alleen. En tijdens het taart eten kwamen de verhalen. Mooie verhalen over de leuke dingen die ze samen hebben meegemaakt.
Wat is het fijn om omringd te zijn door zoveel goede collega’s met een groot hart. Zowel in de woonplaats van de broer van mevrouw als in Polderburen.
